Yes, eindelijk is m binnen ! :-)
Het Belgisch Kampioenschap marathon werd dit jaar in allerijl nog ingericht in Beringen. Het zou dus zeker geen typisch marathon parcour worden met de nodige hoogtemeters. Toch zou het zwaar worden omwille van het vele draaien en keren in de bossen waardoor de snelheid er steeds uitgehaald wordt en er weer ns voor de zoveelste keer moet opgetrokken worden. En als afsluiter moest er dan nog het volledige technische XC parcour over de mijnterril gedaan worden. Bij de verkenning werd al gezegd dat de terril de scheidsrechter zou worden. 2 à 3 min voorsprong zou niet veel betekenen als je hier niet het "meest fris" aan begint.
Dit wetende en het parcour 3x in de verkeerde richting en met verkeerde stukken erin te hebben verkend ( parcour is in de laaste dagen nog volledig aangepast geweest!) stond ik zaterdag aan de start. De trainingen waren goed verlopen en de conditie was perfect maar toch stond ik weer met een bang hartje aan de start omdat er bij mij op een BK wel altijd iets mis gaat.
De start word gegeven en bovenop de terril hebben we al met 3 (Petra, Githa en ik) een gaatje op de rest. Ik ga als 3de het technische bosje in en halfweg dat bosje loopt het als mis.(nochthans dat stuk al 7x gedaan zonder problemen) Ik schuif langst het pad weg en hang in het lint. Dit breekt natuurlijk en onderste boven glij ik de helling af, nog steeds in mn klikpedalen zittend. Moeilijk positie om weer recht te raken hoor en hier verlies ik dus enorm veel tijd. Totaal over mn toeren door mn flater maak ik natuurlijk nog een foutje iets verder in een bochtje. Doeme is mn BK nu hier al gedaan? Effe uit mn gedachten zetten en knallen maar. Hele stukken heb ik alleen gereden. Natuurlijk wel wat over mn toeren gegaan en een tijd later moet ik daar effe van bekomen. Ik voel me slap en mn hartslag gaat niet omhoog. Damn! Een paar Sponser gellekes later begint het weer beter te gaan maar nog steeds geen van de 2 dames te zien. In de 2de lus zie ik dan ineens Githa rijden. Ik ga haar voorbij en blijkbaar kan zij niet meer aanpikken. Nu krijg ik echt terug moed en gaat het weer een stuk beter. Tegen dat ik aan de terril kom, heb ik mn achterstand op Petra gehalveerd. Een kleine 2,5 min nog. Ik denk aan wat er op voorhand over de terril gezegd is. Zou het nog mogelijk zijn? En dan hoor ik zeggen dat Petra haar zadel losgekomen is.... De terril was ondertussen, na een hevige regenbui en het passeren van de mannen, op sommige stukken bijna onbereidbaar geworden. Bijna boven ga ik voorbij Petra. De afdaling naar het bosje kan ik nog rijden maar dan loopt er voor mij iemand en dus ook van de fiets. Het ganse bosje heb ik moeten lopen. Was er nog niet gerust in. In de afdalingen erna ( zag daar juist nog iemand overkop gaan) neem ik ook geen enkel risico en loop ik.
onderaan de terril kijk ik toch even achterom en zie ik nog niemand. En dan rijd ik als eerste over de meet van het Belgisch Kampioenschap. Zalig... tranen en lachen... het voelde als een enorme last die van mn schouders viel. Eindelijk ns gelukt!!!!
Eerste jaar bij TeamNomadesk en ik kan hen direct een Belgische trui geven. Thanks aan mn schattie Patrick, trainer Kris Henderieckx, teamies, familie en vrienden en de sponsers natuurlijk!
Ik ben zo dankbaar aan iedereen die in me blijven geloven is en me altijd gesteund hebben en de mensen die me vandaag vooruit geroepen hebben. Zonder jullie zou het niet gelukt zijn.
PS ook Kris Henderieckx zette een mooie prestatie neer door als 3de master 1 te eindigen en Kris Hertsens wer 2de bij de masters 2 . Super teamNomadesk!
