Over mij

Mijn foto
Ik ben sinds 2002 aan t biken, toen voornamelijk MTB tochten. Maar al snel wou ik meer en meer. In 2004 ben ik mij dan beginnen toeleggen op MTB marathons, zowel in binnen- als buitenland met als resultaat toch wel wat mooie prestaties en een Belgische titel als kers op de taart. Ondertussen heb ik het singlespeeden ontdekt en ook dat virus heeft me te pakken ;-)

zondag 25 april 2010

1ste marathon zege van het jaar

Vrijdagnamiddag met mn ventje naar Sundern-Hagen (Duitsland) vertrokken om er de dag nadien de marathon te rijden. Het ritje van normaal gezien nog geen 3 uur werd er uiteindelijk één van 4uur. Files...niet normaal daar in Duitsland. Als er een paar woordjes zijn die ik nu goed ken in het Duits is het wel "stau" en "baustelle". Deze week nog vlug vlug een pensionnetje gezocht om te overnachten in de buurt van de finish. Start en finish van deze marathon liggen op een 13tal kilometer van elkaar. Na een goede nachtrust samen met Pat met de fiets naar de start gereden. Allé halfweg bleek er een scheur te zitten in Pat zn achterband dus ik alleen verder en hij terug naar de auto om een andere band te steken. Maar een geluk dat ik reserve wielen bij had zodat hij deze band kon gebruiken of hij had me niet kunnen bevoorraden ( met de auto was dit bijna niet te doen omdat alle wegen afgezet waren).De marathon is goed georganiseerd maar een uur op voorhand in de startboxen gaan staan vind ik wel wat overdreven. Het was dan wel een geneutraliseerde ( en snelle!!!) start maar toch had ik graag wat opgewarmd. Het probleem dat ik ook al had in Olne was dus nog altijd niet opgelost dus weer wat problemen met de luchtwegen ( waarschijnlijk dan toch een allergie :-( ). Had dan ook geen supergevoel maar toch ging het nog redelijk. Had proberen goed op te letten in de start waar de andere vrouwen zaten. Vind het wel vervelend dat je niet aan de nummers kunt zien wie de grote en midden afstand doet. Maar ik wist dat enkel Petra Mermans vlak voor me zat. Heb er nog even aan getwijfeld om terug naar haar toe te rijden ( met 2 samen is toch leuker) maar zij ging de 55km doen dus had een beetje schrik dat ik dan wat te veel van mn krachten zou verspelen voor mn 2de ronde. Zij zou zich immers ook niet sparen om de overwinning op de midden afstand te behalen ( wat ze trouwens ook gedaan heeft! ). Bij het begin van de 2de ronde hoorde ik iemand zeggen dat ik 2de dame was. Euh??? Had echt geen andere vrouw voor me gezien. Maar even verderop bevestigde Pat dat er een dame met een wit shirtje anderhalve minuut voor me reed. Doeme. Moet ik weer gas bijgeven ipv te controleren. Pas op 85km kreeg ik ze in het zicht. Reed samen met een man in hetzelfde truitje. Erop en erover. Na een paar kilometer waren ze niet meer te zien. Yes... gaat het dan toch lukken? Tempo blijven rijden maar opgelet dat ik geen risico's meer zou nemen waardoor het misschien nog mis zou gaan. En voila eerste marathon zege voor mn nieuwe team is binnen :-)). Tijdens de podium ceremonie was er nog wat verwarring omdat ik blijkbaar in het klassement van de mannen was opgenomen. ( wat nogal gebeurt met een naam als"Kim"). Maar dit werd tijdig rechtgezet zodat ik toch nog het podium op kon. Een ander Belgisch meisje, Sofie de Wulf, werd als 3de afgeroepen. Teamie Wouter Cleppe werd 7de algemeen.
Het was een snelle marathon met bijna allemaal schotter wegen en bijna geen enkele technische moeilijkheid maar toch wel aan te raden om de conditie ns te testen aan het begin van het marathon seizoen. Wil ook Pat en mn team Nomadesk nog ns bedanken want ben echt goed terechtgekomen ;-) En natuurlijk niet te vergeten mn nieuwe trainer sinds dit seizoen, Kris Henderieckx. Hij is goed op weg om me klaar te krijgen tegen de Ardennen marathons.

En nog een speciaal woordje dank aan Johny en zn compagnon, die speciaal om voor mij te supporteren, naar Duitsland gekomen is. Wist er niks van maar het was zeer aangenaam hem daar ineens aan de kant te zien staan.
En natuurlijk ook merci voor de steun aan de talrijke Belgen die daar ook waren.

maandag 12 april 2010

Update voorbije weken

De voorbije weken stonden er wedstrijdjes op het programma die louter als training dienden.
De week na Gran Canaria stond K3 (Kris, Kris en ik) aan de start van de chrono in Andenne. Er waren 2 vertrekuren mogelijk. 8H30 en 9h. Wij kozen voor de 2de aangezien ik de dag ervoor nog tot 22h moest werken en die nacht het uur werd verzet. Met veel te weinig slaap en geen opwarming stond ik dus aan de start. Het was een mooi parcour maar ik heb bijna de ganse tijd alleen gereden en als ik zo geen niemand in mn vizier heb, verlies ik mn concentratie wel wat. Euh nee t vervolg is nu niet dat ik hierdoor tegen de grond gegaan ben maar gewoon dat ik anders misschien een wat betere tijd had kunnen neerzetten :-) Vooral de laatste kilometers waren er dan weer wat te veel toerrijders op het parcour waardoor je ook weer niet kon doorrijden. Al bij al had ik wel goed getrained, me geamuseerd en nog als 1ste gefinished. De organisatie van de chrono had wel wat beter gekund want ze hadden ons alledrie een half uur bijgelapt hoewel we om 9u gestart waren en niet om half 9. Hebben het achteraf wel rechtgezet (op een paar seconden na) maar dit zou eigenlijk niet mogen.

Het weekend erna trainen in Borzée waar ook K1 zn MTBClinics bootcamp doorging en op maandag aansluitend de EBBT wedstrijd in Gran-Halleux. Het was een leuk weekendje maar eigenlijk weer met te weinig slaap dus maandag vermoeid aan de start. Teamies Sara en Christophe waren ook van de partij, de Krissen moesten noodgedwongen forfait geven. Mn tijdsplanning staat nog niet echt op t punt dit jaar waardoor we wat aan de late kant in Grand-Halleux toekwamen. Vlug inschrijven en nog effe naar toilet...euh niet dus...overal aanschuiven...dus weer zonder opwarming aan de start. En zonder fietsbril want die ligt ergens in de bossen van Borzée. Heel op t gemak gestart want anders zou ik me zonder opwarming direct opblazen. Hier en daar nog een klapke gedaan en dan wat beginnen doorrijden. Maar wat een modderpoel zeg. Ik reed er wel goed door maar had zo een last van de modder in mn ogen. En dan na anderhalf uur gebeurt het... contactlens kwijt....game over want zo verder rijden gaat niet (geen dieptezicht).

Zondag 11/4 Olne-Spa-Olne: verslagje volgt nog

donderdag 8 april 2010

Gran Canaria

Bij ons hier in België kwam er maar geen einde aan de winter dus ik was maar al te content dat ik voor de week van 14 t/m 21 maart een uitnodiging gekregen had ( dankzij Peter en Jeffrey Goethals) om een weekje in Gran Canaria gaan te trainen met als afsluiter deelname aan de marathon. Samen met Pat en Peter, Martina en hun kids op zondag vertrokken. De rest van de bende (kris, Veerle, Béné en Lien) zou donderdag toekomen. Het hotel dat de organistaie voor ons geregeld had was echt super. Ruime kamers, geen gezeur als je de fietsen wou meenemen op de kamer, lekkere buffetten, 2 zwembaden, werkruimte en materiaal om aan de bikes te werken, zelfs een mechanieker, gratis massage voor de marathondeelnemers,...

De temperatuur varieerde van een 23° bij aankomst tot zelfs 32° de dag van de marathon. Met onze "Danone" velletjes was het dus ten zeerste aangeraden om je goed in te smeren. Iets waar ik niet altijd aan gedacht had met kreeftenarmen tot gevolg. Auw!











Gran Canaria is er echt prachtig om te trainen. Wel geen enkele meter plat dus daarom de laatste 2 dagen voor de marathon me een beetje gespaard en niet te veel meer gereden.

Vrijdag was er een criterium voorzien maar op het laatste moment werd dit voor de vrouwen afgelast. Allé dan maar voor teamies Kris en Béné gaan supporteren. Ook Kris De Nef stond bij de deelnemers. Reevaxer Pépé kon niet overtuigd worden en paste hiervoor. De Belgen stonden meer dan hun mannetje. Alle 3 in de halve finale en onze Kris zelfs de finale. Hij werd er 5de na een keer de kant ingereden te zijn :-(






Zaterdag: marathondag... Een geneutraliseerde start van enkele km achter de brommer en quad tot aan het zwembadcomplex tegen toch wel 12km/u!!!! Nog nooit meegemaakt. Zal op zn Spaans zijn zeker ;-) Eenmaal de Guardia civil ter plekke mochten we echt starten. Eerst 8km licht oplopende asfaltweg die overging in een steilere asfaltklim, dam over en dan begon het offroad klimwerk. Ik voelde dat het nog niet super ging na het asfalt stuk en besloot mn eigen tempo te rijden. Er waren 3 vrouwen voor me. Ik begon me beter te voelen en na een 30tal km had ik Silke terug te pakken. Een 2tal km later zat ik bijna in het wiel van de 2de dame toen ik plat reed. Vlug een binnenbandje erin, bommeke erop....bommeke marcheerde niet...2de en laatste bommeke....mmm vreemd band gaat niet hard. Zou er iets met dat verbindingsstukje schelen?...geen pomp bij dus wachten tot Peter voorbij komt.... De redder in nood komt erbij maar ondertussen al veel kostbare tijd verloren... Peter begint te pompen maar de band werd dus niet echt hard...pompke nagekeken... opnieuw pompen...zeg uwe binnenband is volgens mij kapot... bandje van mn redder in nood... en voila na 20 minuten kan ik terug vertrekken. Moet er niet bijzeggen zeker dat mn moed al zeer diep gezakt was. Maar na een kilometertje of zo kreeg ik er weer zin in en ging de gas weer open. Aan de bevoorrading bij Pat gestopt voor een nieuwe binnenband en een pomp. Nog geen 5 minuten later...Baf... weer plat... juist n binnenbandje gestoken toen Peter weer daar was. Deze keer toch maar wat langer blijven doorpompen zodat m harder stond. Tijd speelde nu toch geen rol meer. Had er al zoveel verloren. De goesting om te koersen was nu helemaal verdwenen en heb dan maar samen met Peter verder gereden. Wel nog 2 dames terug ingehaald. Ik finishte als 4de en 1ste master maar daar hecht ik eigenlijk niet veel belang aan. En nog ns merci aan Pat, Veerle en Lien die zo goed waren de bevoorradingen op zich te nemen.








Spijtig van de tegenvallende marathon maar ik heb wel een superweek gehad !!! Team Nomadesk is echt een toffe bende!