Raid des Hautes Fagnes

Volgend teamevent: raid des hautes fagnes in Malmedy. 115km loodzware kilometers die nog zwaarder zouden zijn door de overvloedige regenval van de voorbije week. Ik had me er al mentaal op voorbereid dat ik 6H30 onderweg zou zijn...een hele boterham dus. Met nog 2 renners in de lappenmand, eentje in Bulgarije en anderen met gezinsverplichtingen stond enkel K3 (Kris,Kris en Kim) aan de start. Ik had me voorgenomen om me op de lange, lastige beginklim niet te sparen en zo al proberen een kloofje te slaan met de concurrentie. En dat lukte :-) De beentjes voelden goed en ik kon op een mooi tempo blijven rijden. En bovenal amuseerde ik mij op dit prachtige parcour. Ik wist ook dat ik me op het gezapperige tussenstuk niet steendood moest rijden want dat zou je je achteraf bekopen. Dus af en toe liet ik mn groepje rijden als er weer eentje op kop kwam die effe volle bak ging rijden maar ik kon telkens terug komen door mn tempo te blijven rijden. Ik haalde renners in die normaal allemaal een stuk voor me rijden. Vreemd! Al snel bleek dat er verschillende lek gereden hadden ( Kris Jansens zelfs tot 4x toe!!!) en sommige anderen waren gewoon zelf aan het platlopen. Tja een snelle start is hier dodelijk op deze marathon. Alles verliep vrij vlot voor mij en ik bouwde een mooie voorsprong uit. Maar dan op ongeveer 100km liep het mis. In een snelle afdaling kwam ik onverwachts in een modderplas terecht, stuur sloeg (lag er daar iets onder of zo???) om en ik werd de kant in gekatapulteerd. Recht met mn gezicht tegen de kant. Auch! Ik stond snel weer recht maar mn gezicht, nek en schouder deden wel redelijk veel pijn. Een vriendelijk Nerderlander hielp me even om mn stuur terug in de juiste positie te zetten en ik kon weer verder. Maar al snel bleek dat ook mn zadel gekanteld was. Dan rijden we zo maar verder want wou  niet nog meer tijd verliezen door dat proberen te fixen. Ik moest toch effe bekomen van de slag en moest dus ook het tempo wat drukken. Ook de volgende afdalingen reed ik toch maar wat voorzichtiger. Ik begon me een beetje zenuwachtig te maken omdat ik niet juist wist hoeveel de voorsprong was en nu zou daar zeker een stuk vanaf gegaan zijn. Dus wat harder op de tanden bijten en proberen terug het tempo wat op te drijven. Ik finish als 1ste dame in 6h09. Dus veel beter dan ik gedacht had met een half uur voorsprong op de 2de dame (die de dag ervoor wel een beetje ziek was). Maar ik ben 35ste algemeen en dat vind ik wel een mooie waardemeter. Ook beide Krissen stonden op hun respectievelijk podium dus weer een gaslaagde dag voor Team Nomadesk-Narviflex     

Thks Zoef en Majid voor de fotootjes! :-)

Ontdooien in een berghut: Black forest ultra bike marathon

Aangezien de teamwedstrijd, Malevil Cup in Tsjechië, op 't laatste moment niet door ging, holder de bolder naar het Zwarte Woud vertrokken voor de Black forest ultra bike marathon. Nog een ferienwohnung op 7km van de start gevonden...op een boerderij. Op de één of andere manier slapen we daar altijd goed en dus de 1ste nacht al direct 9u kunnen maffen? Zaaaalig! Zaterdagvoormiddag met Pat en Giovanni, die daar ook was met zn vriendin Kim, een stuk van de beginklim gaan verkennen en de beentjes voelden wel ok. Namiddag viel er af en toe een buitje maar het was niet echt koud en dat was ook de weersvoorspelling voor zondag. De start was om 7h30 dus nog even aan het twijfelen over de kledijkeuze. Misschien toch maar een kniebroek, een warmer onderhemdje en iets dikkere handschoenen? Bwah nee na een km of 5 begint de eerste klim en dan heb ik het toch te warm. Een totaal verkeerde keuze zo zou later blijken... Ik was goed mee weg in de start en kon als 1ste dame aan de klim beginnen. Wel waren er nog 3 dames vlak bij me. Ik reed mn eigen tempo en er bleef er maar eentje meer over die bijna de hele klim als een schaduw in mn wiel bleef zitten. We bleven samen rijden tot ik op ong 43km ineens bijna op mn sneuter ging zonder dat ik iets deed. Moeten stoppen en bleek dat mn achterwiel los zat???? Allé mn groepje, waarin ook de Zwiterse zat, was dus weg. Daarvoor hadden we al een paar serieuze buien over ons gehad en ze bleven maar komen. Ook de wind was ruimschoots aanwezig. Ik kreeg het na een tijdje zo ontzettend koud dat ik zat te rillen op mn fiets en bijna niet meer kon schakelen door mn ijskoude handen. Dat is dan het nadeel van wat scherper te staan zeker? Maar de Zwitserse was zelf ook maar "smalleke" dus waarom kon zij daar dan beter tegen? Ach ja zij had een extra vestje aangereikt gekregen. Maar Pat reed zelf de kortere afstand dus ik had niemand langs de kant om eventueel een regenvest of beenstukken aan te geven. Iets verder kwam ik "ijsblok" Giovanni  tegen. Hij zag het niet meer zitten en ging stoppen. Ik probeerde hem aan te sporen nog wat te proberen maar tevergeefs. Even later kwam ik terug bij een andere belg aansluiten, Ronny van W-bikescycling team, die ook in het groepje met de Duitse zat. Ook hij had het vreselijk koud en had sterk zn twijfels of het zou lukken om de marathon uit te rijden.Zelfs bergop kreeg ik het toen al niet meer warm! Toen we na ong 60km een hagelbui en stormwind te verwerken kregen, was het helemaal om zeep. Ik bleef maar rillen van de kou en Ronny drong er op aan dat ik zn regenvest even zou aandoen. Nog even tegengeprutteld want dan zou hij het nog veel kouder krijgen, maar dan toch maar gezwicht voor dat beetje warmte ;-) Bij de volgende bevoorrading op 67 km hebben we er dan met pijn in het hart de brui aan gegeven. Ze deden de nummerplaatjes van onze bikes en zeiden dat ze transport zouden regelen. We moesten boven maar even wachten want daar was het warmer. Daar werden we samen met een 5tal anderen in een berghut super goed opgevangen met dekens, verwarming en warme thee. Mochten we niet zo aan het afzien zijn van de kou, was het best gezellig geweest ;-) Over het vervoer hoorden we niet veel maar de klappertandende medebikers bleven maar binnenstromen. Ondertussen bleven Ronny en ik maar wat kletsen en grapjes maken om toch enigzins het leed van een opgave wat dragelijker te maken en goed te praten. En ja hoor dat werkt best therapeutisch. Ik ben blij dat hij daar bij me zat. Na een dik uur en een blokhut die al gevuld was met zeker 40 bikers, kregen we te horen dat er een lijnbus binnen een half uur zou arriveren om ons naar de finish te brengen. Ze hadden dit nog nooit meegemaakt. Ook op andere bervoorradingen zaten ze met een hele meute onderkoelde bikers. Wat er met de fietsen ging gebeuren konden ze niet precies zeggen. Die gingen ook opgehaald worden maar dus niet met hetzelfde transport als dat van ons. Hmmm en hoe gaan die fietsen geïdentificeerd kunnen worden? De nummers zijn er afgehaald?Geen goed idee dus. Ondertussen had Ronny al op zn Garmin gechecked hoe ver het over de weg terug naar Kichzarten zou zijn....100km...wat 100km? Hoe kan dat nou? Dus dat was ook al geen optie. Of toch want ondertussen was er al 1,5 uur verstreken. Nog ns effe checken met de hulpverleners...35km maar wel 1000hm want je moet een berg over. Alles beter dan toekomen en merken dat iemand anders met je bike gaan lopen is natuurlijk. Elk een lichtblauwe vuilzak, die we daar vastkregen, versneden tot een geweldig modieus jasje en mouwstukken en onder onze natte windvesten en echte mouwstukken aangetrokken. En weg waren we. Ze keken ons daar wreed raar aan maar we kregen toch het gezelschap van nog 3 anderen. De eerste kilometers waren nog super koud maar daarna begon ons plastic vestje toch zn werk te doen... zelfs met nog een stevige bui erbij. En er zat idd nog een lange klim in maar we waren al blij dat we daar weg waren en we hadden toch wat kilometertjes te weinig gereden he ;-)
Een heel speciale ervaring vandaag maar wat ik ook onthoud is dat de conditie momenteel echt wel snor zit. Ik had hier zeker een 2de plaats behaald!

Thks aan Ronny voor de compagnie en Kim die me een drinkbus heeft aangegeven.
Ah ja Pat kon de 77km wel tot een goed einde brengen. Hij heeft tijdens de laatste klim zelfs het gezelschap van het zonnetje gehad 

drukke maand

Er zijn zoveel wedstrijden in juni dat ik zelfs weer wat achterop zit met de verslagjes. Hieronder dus een overzicht van de voorbije 3 wedstrijden.
De dag na de marathon in Waimes reed ik een wegkoers in Begijnendijk. Wou er een 3daagse van maken om nog ns lekker wat bij te trainen. Dus ook met de fiets naar Begijnedijk en terug. Wel mooi in het wiel van mn ventje ;-) De koers zelf was een nerveuze bedoening. In de 2de ronde werd er al gevallen op het enige molshoopje dat in het parcour zat. Gelukkig zat ik goed vooraan en had er geen last van. Ik had me voorgenomen om er gewoon een snelheidstraining van te maken en dus mooi in het peleton mee te rijden. Maar dat lukt me dus blijkbaar niet. Van het moment dat ik er zie wegspringen word ik al nerveus....ik wil meedoen!!!! En voila we waren dus vertrokken. Na 25km reed ik al met een 3tal voorop maar lang duurde het niet voor het peleton in gang schoot. Ik ging nog een paar keer mee maar uiteindelijk zou geen enkele vluchter het halen en werd het een massasprint. Iets waar ik liever niet aan meedoe. Maar dacht het toch even te proberen tot ze weer tegen me reden en ik het fietspad moest opspringen. Ben dan maar gewoon achter het peleton over de meet gebold. En blijkbaar had mn derailleur ook een tik gehad want die stond tegen mn spaken :-( De dag erna stond ik aan de start van de Hagelandse chrono met veel vraagtekens want de beentjes doen nu, na 2 dagen koersen, toch wel wat pijn. Maar ach de bedoeling is om er sterker uit te komen he. We waren laat vertrokken dus ik moest hele stukken alleen rijden. En dan heb ik het dus moeilijk om er een constant hoog tempo op na te houden maar regelmatig zag ik een tragere biker voor me opdoemen en dan had ik weer een mikpunt. En zo kon ik er toch het tempo wat inhouden. De zwaardere stukken deden wel serieus pijn maar "no pain no gain". Ik was dan ook echt verwonderd dat ik nog de beste tijd bij de dames neerzette. 2 overwinningen op 3 dagen dus heel tevreden op naar de volgende maraton een week later. De week werd echter serieus verstoort door het slechte, totaal onverwachte nieuws  dat mn werkgever, Aviapartner, zn licentie om de afhandeling op de luchthaven in Zaventem te doen, kwijt is. Vanaf november is het dus gedaan en zitten we allemaal zonder werk. We worden misschien wel overgenomen door Swissport of een deel van ons moet naar Flightcare maar aan welke voorwaarden,... Onzekerheid tot november dus :-( De trainingen lukten dan ook van geen kanten. Na een uur stond ik telkens weer thuis want het lichaam wou echt niet.
Ik moest me dus weer herpakken want zo zou het niet lukken. Er is toch niks aan te doen dus proberen om de gedachten te verzetten. Zondag als opwarming voor de marathon van La Reid dan maar een toertochtje gereden hier in Diest. De benen voelden terug wat beter. Oef...

Maandag dus Ardennes trophy, toch één van de zwaarste marathons in België. Samen met Kris van ons hotel in Spa naar de start gefietst. Al een stuk van het parcour meegenomen dus was in elk geval goed opgewarmd :-) De start verliep vrij goed. En eigenlijk niet alleen de start... ik amuseerde me echt op dit parcour en dan loopt de rest ook wel lekker. Ik kon er een goed tempo op nahouden en bouwde steeds wat meer voorsprong op. Ik had zelfs de indruk dat sommige klimmetjes helemaal niet zo lastig meer waren als de voorbije jaren. Nice feeling! :-)  Heel even was er wel wat paniek toen ik mn volle drinkbus verloor terwijl de andere juist helemaal leeg was. Terugkeren dan maar en mn groepje laten rijden. Daarna waait er nog een loshangend afspanningslint in mn wiel maar voor ik dat goed en wel doorheb, is het al helemaal in mn cassette gedraaid. Damn krijg het er niet onmiddellijk volledig uit maar uiteindelijk lukt het en kan ik weer verder. En als afsluitertje verlies ik daarna nog eens een drinkbus maar deze keer heb ik er nog eentje en moet ik niet terugkeren. Ik finish als 1ste dame met een mooie voorsprong van 15minuten 

Tja GT geeft je vleugels he ;-)

Nog even een extra bedankje aan Ewa en Dennis van Easy washer. Heb mn model ex-1030, waar ik trouwens zeer tevreden over ben, mogen inruilen voor de ex-1028 waardoor we weer net iets mobieler worden.

En aan B&D technics want door hen kan ik met nog lichtere wielen rijden :-)

Back on track

Na Houffalize wat gesukkeld met de rug waardoor ik spijtig genoeg in Offenburg de strijd moeten staken heb. Alles zat geblokkeerd. Dus weekje kalmaan met bezoekjes aan dokter en osteopaat. Daarna ging het stillaan beter. En maar goed ook want de eerste echte Ardennen marathon van het jaar, les cîmes de Waimes, was in aantocht. Dus vorig weekend weer eens stevig getrained. Zaterdag de Bilzen classic gereden met oa Pat en Jean. Jean koos voor de 180km terwijl Pat en ik 138km afmaalden. De dag erna reed ik de chrono in Mazy. Voor zo een kleinschalige organisatie was deze perfect georganiseerd. Een dikke pluim daarvoor! Het was een snel parcour met veel veldwegen en bredere paden maar mooi afgewisseld met leuke singletracks op privéstukken van 5 kasteeldomeinen. Alhoewel ik de beentjes wel wat voelde van de dag ervoor kon ik toch de overwinning binnen halen. Maar tijdens dat weekend heb ik wel ergens een kleine verkoudheid opgelopen. Doeme toch...dit kan toch weer niet waar zijn met Waimes in aantocht. De voorbije 2 jaren heb ik daar dus telkens moeten opgeven omdat ik ziek was. Is die koers vervloekt voor mij? Allé me een hele week extra goed verzorgd en goed gerust en het heeft geholpen. Had vandaag enkel nog een beetje een verstopte neus maar voor de rest voelde ik me niet ziek dus het zou misschien nog wel meevallen. Tijdens de opwarming met Kris en Jean voelde ik wel dat ik niet te hevig zou moeten starten want zo lekker liep het precies toch niet :-( Sofie DeWulf vertrok nog al hevig maar na 150m ging ik haar toch terug voorbij. In de beginklim draaide het nog wat vierkant maar daarna kwam ik er wel wat door. Had niet echt een supergevoel maar blijkbaar lag mn tempo dan toch niet zo laag want heb altijd op kop gereden bij de dames en kwam mannen tegen die normaal toch wel wat voor me rijden. Ik win uiteindelijk met bijna 14min voorsprong op Katja Cauwenbergh en word 75ste algemeen van meer dan 600 deelnemers . En de ban is gebroken want heb nog ns kunnen uitrijden ;-) Gelukkig maar want vind het echt een leuk parcour met veel wortels, leuke klimmetjes en afdalingen. Wil ook Pat, Steven en Arno nog bedanken voor de bevoorradingen. En natuurlijk de supporters en sponsers.




Kris Henderieckx reed een dijk van een koers en werd 2de algemeen, Wouter werd 12de, Jean moest helaas opgeven met maagproblemen. Peter kroop eindelijk nog eens op zn mountainbike en amuseerde zich op de 65km