Over mij

Mijn foto
Ik ben sinds 2002 aan t biken, toen voornamelijk MTB tochten. Maar al snel wou ik meer en meer. In 2004 ben ik mij dan beginnen toeleggen op MTB marathons, zowel in binnen- als buitenland met als resultaat toch wel wat mooie prestaties en een Belgische titel als kers op de taart. Ondertussen heb ik het singlespeeden ontdekt en ook dat virus heeft me te pakken ;-)

maandag 17 december 2012

Strandrace Noordwijk-Ijmuiden-noordwijk

Ik ben van nature een avondmens. Misschien niet helemaal ideaal voor een sporter. En al zeker niet voor iemand die marathons rijdt en daarvoor dus voor dag en dauw uit de veren moet omdat deze wedstrijden nu eenmaal altijd een vroeg startuur hebben. Maar in het seizoen kan ik mij daar naar schikken en de avondmens een beetje onderdrukken. In de winter echter heb ik het daar wat moeilijker mee. Nu had ik natuurlijk het geweldige idee om een extra strandrace in Nederland te rijden. Start om 10uur in Noordwijk, wat op 2u15 rijden van thuis is. Dus om 5u opstaan. Ik ga verstandig zijn en rond 22u gaan slapen....en ja natuurlijk kon ik niet slapen :-( Na wat mij uren leek dan toch in slaap gesukkeld maar wanneer ik dan om 4u30 nog eens wakker word, kan ik niet meer slapen uit schrik om me te overslapen...grrr.... Met kleine oogjes richting Nederland dus. Gelukkig maakt de zeelucht en de behoorlijk hard waaiende wind me tijdig een beetje wakker ;-)

Het eerste deel naar Ijmuiden zal supersnel zijn met de wind in de rug. Dit stuk zal belangrijk zijn want eenmaal op de terugweg blaast de wind zo fel tegen dat alleen rijden een doodsteek zou zijn en je dus op een groepje aangewezen zal zijn. De start , op de Wilhelmina boulevard, en het oprijden van het strand verloopt goed. Ik rij links en zie rechts Alieke voorbij komen. Ik sta al op mn grootste verzetje en vloek tegen mezelf omdat ik vergeten ben een groter tandwiel te steken ben vooraan. Ik probeer maar kan niet sneller en moet haar laten rijden. Hier en daar zijn er stukken waar het strand er zwaar bij ligt waardoor je wat wegzakt en je al je kracht moet gebruiken om er door te geraken. Bijna de hele heenweg rij ik alleen :-( , bij het uitkomen van het keerpunt kom ik bij 2 mannen en moet dus gelukkig niet alleen tegen de wind in rijden. Na een tijdje vormt er zich een groepje en we draaien redelijk goed rond. Maar het is echt wel zwaar. We lopen een ander groepje in en alles blijft samen. Maar de groep is eigenlijk te groot en er wordt zeer zenuwachtig gereden en de snelheid gaat er soms wat uit. En ja niet veel later een valpartij. Gelukkig kan ik hem ontwijken. Tegen dat we van het strand moeten wordt er nog aggresiever gereden en ik laat begaan. Ik weet toch dat ik 2de dame ben en neem dus geen risico's. Nu weet ik dus wel dat een belgische en Nederlandse strandrace totaal niet te vergelijken zijn. Bij ons zit er toch wel meer interval in en kont er iets meer techniek bij kijken. Volgende maand rij ik er nog eentje in Nederland (Egmond) en een weekje later eentje in Oostende.

Foto's met dank aan Simone Urich

zondag 9 december 2012

Nieuwe horizonten

De kogel is door de kerk. Volgend jaar zal je me op de trails tegenkomen op een top bike van BMC. Ik ben dan ook heel blij dat zij het volste vertrouwen in mij hebben. Ook Sponser Sport Food en Easywasher zullen mij al zeker blijven steunen.
Mijn nieuwe team, Bikemechanic-BMC, zal ook op BMC fietsen rijden en in de kwaliteitskledij van NoDrugs, de kledij die ik ook bij teamNomadesk-Narviflex droeg.

Maar meer nieuws over dit alles na de teamvoorstelling van aanstaande vrijdag, 14 december om 19u30, in Zaal de Toekomst Baal ( naast café Hand in Hand Baal). Iedereen welkom trouwens!!!
 

Strandrace Bredene


Een winterse week met regen, sneeuw en vriestemperaturen en 1 dag met een zonnetje... gelukkig was het net die dag strandrace ;-)

Na een lekker pannekoekenontbijt en de nodige portie koffie ( t was een zeer vermoeiende week geweest) goed op tijd naar Bredene vertrokken om zeker het parcour nog goed te kunnen verkennen. En het zag er niet slecht uit. De golfbrekers lagen er, naar mijn mening, goed bij en slechts 1 maal moest ik een stukje lopen bij het verlaten van het strand+ bij de finish, de rest kon ik al rijdend doen. In de wedstrijd zelf lag dit dan toch enigszins anders...De eerste keer dat we het strand moesten verlaten, kort na de start was het al totale chaos en was er van rijden geen sprake meer. Langs alle kanten probeerden renners het betonnen pad op te klimmen. Dus hier een duw, daar weer stilstaan, beetje slalommen. Rustig proberen blijven en aan mn trainingsdoel denken. Mn trainer heeft dus echt wel een goed systeem bedacht ;-) (nogmaals merci Jan). Ik had geen idee in welke positie ik reed tot ik bij het ingaan van de 2de ronde hoorde dat er net een dame gepasseerd was. Okay nu komt die extra motivatie boven. Ik zie haar maar als we de duinen inrijden zit er nog 3 man tussen ons en het is er zo smal dat ik hen niet voorbij raak. Bij het oprijden van het strand na deze duinenpassage kan ik echter blijven rijden en Pauline moet van de fiets. Ik kan een kloofje maken en kan dit houden tot aan de finish en eindig al 1ste dame. Ik ben niet helemaal tevreden over mn koers omdat ik , met De Panne in gedachten, té voorzichtig was in de start en daardoor te ver naar achter zat als we de eerste keer het strand af moesten. Maar deze keer geen koprol gemaakt en op het hoogste schavotje dus eind goed, al goed ;-))


maandag 19 november 2012

Achtervolging in De Panne

In tegenstelling tot de meeste mensen die in de zomer naar zee gaan, gaan wij enkel in de wintertijd naar het strand ... strandrace tijd dus ;-)

Zaterdag het parcour al eens verkend en het viel op dat het strand in De Panne er echt goed bijlag. Het zou een snelle race worden. Zelfs de wind viel zondag goed mee. Ik mocht in de eerste box starten. Mn start was weer niet super maar nog doenbaar. De eerste mega valpartij gebeurde gelukkig achter me. Een dame had haar hond niet onder controle, liet haar hond los en deze richte een ravage aan in het peleton. Ongelooflijk toch?
Een stukje voor me zag ik er nog een paar tegen de grond gaan maar die kon ik makkelijk ontwijken maar de 3de keer had ik minder geluk. Vlak voor me ging er weer iemand onderuit en ik vlieg erover. Nu had ik toch liever dat het strand daar wat zachter was hoor :-) Maar de schade aan mezelf viel op het eerste zicht nog wel mee. Wel stond ik vooraan lek. Ik wil er wat lucht bij doen maar dan zie ik dat ik geen ventiel meer heb? Binnenbandje steken dus. Ondertussen is mn ventje ook bij me gestopt. De andere renner is er wel erg aan toe en ligt te kermen op de grond maar als de jeep van de organisatie erbij stopt kunnen we dus verder. Ik hoop dat alles goed is met hem maar ik vrees een elleboogbreuk of zo. Ik kijk even achter me en natuurlijk geen enkele renner meer achter me. Tja dit wordt wel een heel moeilijke opdracht.....1500 deelnemers en ik ben de laatste :-/ Gelukkig had mn trainer me een trainingsopdracht gegeven die nog steeds haalbaar was daar ging ik dus nog voor (dank je Jan! ;-) ) Ook het feit dat mn ventje erbij was, gaf me nog steun. Op het strand is inhalen nog makkelijk maar elke keer je het strand op en af moet of in de straatjes, merk je toch wat een verschil in stuurmanskunsten er is tussen de eersten en de laatsten. Een beachclinic voor je je aan een strandrace waagt is misschien nog niet zo een slecht idee! ;-)
Ik ga nog eens een 2de en 3de keer (omvergelopen door ene toen ik nog in het losse zand aan het rijden was) het zand van dichtbij bekijken met telkens een andere knie als slachtoffer maar blijf mn inhaalrace verder zetten. Ik heb geen idee op welke positie ik rijd maar aan de finish blijk ik net 15sec te kort te komen voor de 2de plaats. Het had dus een heel andere uitslag kunnen zijn maar het is nu zo. Het was in elk geval heel leuk om zoveel aanmoedigingen te krijgen van zowel de mensen aan de kant als renners zelf. Dank je wel allemaal.... jullie geven me vleugels. Het zullen dan wel niet meer de GT vleugels van TeamNomadesk zijn want bij deze wil ik jullie laten weten dat ik het team ga verlaten... onverenigbare meningsverschillen liggen aan de basis ervan. Spijtig maar het is nu niet anders :-/ Maar we houden wel contact en ik wil hen bedanken voor de afgelopen jaren 

dinsdag 13 november 2012

blessurevrij :-))

Op aanraden van zowat iedereen in mn omgeving en zeker niet in het minst van Jan, mn nieuwe trainer sinds 3 maanden, heb ik me aan aantal weken kalm gehouden en mn blessures goed laten genezen. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik niet gefietst heb hoor.... een paar weken niet biken, ik mag er niet aan denken. Maar wel eindelijk eens terug tijd om met iedereen af te spreken en toertochtjes te rijden :-)

De strandmarathon Hoek van Holland-Den Helder die al enkele jaren met stip op mn kalender aangeduid staat , kwam dan dit jaar ook iets te vroeg voor me. Ik heb hiervoor dan ook met pijn in het hart moeten passen.
Maar nu zondag zal ik wel aan de start staan in De Panne. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten maar ik ga in elk geval mn best doen ;-)

Verder staan er nog wat veranderingen te wachten maar daarover later meer.

donderdag 11 oktober 2012

WK Ornans


Het WK marathon in Ornans was nog een doel voor me waar ik toch nog eens goed wou presteren. De aanloop er naartoe verliep echter al niet van een leie dakje. De xc wedstrijd in Langdorp waar ik vooral aan mn start zou werken verliep wel nog prima. Na de aanloopronde volledig op kop gereden te hebben ( aan mn start werke he ;-) ) kon ik mooi 3de worden na Laura Turpijn en Githa Mischiels en werd zo ook nog Vlaams-Brabants kampioene.   In de grand raid Godefroid in Bouillon half september had ik halfweg wedstrijd al een ruime voorsprong toen ik af te rekenen kreeg met materiaalpech waardoor ik 25min terug goed moest maken. Vrij onmogelijk opdracht dus maar ik kon toch nog wat dames remonteren en werd nog mooi 3de dus met de conditie zat ik op schema. En beter nu pech zodat ik er op het WK misschien van gespaard zou blijven ;-) 2 weken later zou ik de Trans Zollernalb rijden. Dit is een 3daagse in Duitsland en dit zou een perfecte laatste voorbereiding zijn voor Ornans. Helaas de pech bleef niet achterwege en nog voor we goed en wel vertrokken waren werd ik de kant in gereden door een of andere gast. De klap kwam bijzonder hard aan. Helm kapot, heel mn linkerkant geschaafd en gekneusd met een grote bloeduitstorting op mn heup en een bijzonder pijnlijke schouder. De race was die dag dus al over voor me. Maar ik geef niet zo makkelijk op dus daarna nog een poging gedaan helaas van zodra er moest gekoerst worden, moest ik met veel pijn in het hart toegeven dat dit totaal niet ging. Bekken had ook een serieuze klap gekregen en stond scheef waardoor ik geen kracht kon zetten. De dagen daarna de deuren bij dokters, osteopaat en masseur platgelopen in de hoop me terug klaar te krijgen voor het WK. De pijn aan mn schouder bleef echter maar ik trap niet met mn schouder dus dat zou wel moeten lukken ;-) We vertrokken reeds op dinsdag naar Ornans zodat ik het parcour nog eens rustig helemaal zou kunnen verkennen op woensdag en donderdag. De week ervoor had het blijkbaar regelmatig geregend daar en ook woensdag ochtend regende het. Ik wist dat het een vrij technisch parcour was met veel stenen en wortels maar wat ik niet wist is dat het daar blijkbaar een hel wordt als het veel geregend heeft omwille van de klei ondergrond. Bij de parcourverkenning glij ik in een afdaling weg op zo een kleistuk en kom keihard tegen een boom terecht. Mn zadel in mn lies en veel pijn aan mn linkerbeen en onderarm. En zo zou ik later ook merken weer mn bekken dat een grote slag geincasseerd heeft. Maar geen erg. Me goed verzorgen, rusten, intapen, een beetje ontkenning van wat er allemaal aan de hand is en het komt wel goed. Niet dus.... Tjidens de wedstrijd zelf ben ik nog wel goed mee weg in de start maar deze is vlak in de eerste kilometers dus veel kracht is er nog niet nodig. Maar van zodra het bergop gaat merk ik dat ik weer geen kracht kan zetten. Nog even verdere ontkenning en het zou wel goed komen na een tijdje. Nee hoor de pijn in mn bekken en onderrug wordt steeds erger en het gaat van kwaad naar erger. Het parcour is op sommige plekken omgedoopt tot een grote modderbraspratij met trekken, duwen en glijden. Ik kan zelfs mn bike niet dragen door de pijn in mn schouder. Iets voor halfweg koers moet ik dan ook toegeven dat dit totaal niet zal lukken en moet ik opgeven. Helaas want ik hier hier een mooie prestatie willen neerzetten. Nu dus even tijd maken om fysiek en mentaal een beetje te herstellen

maandag 27 augustus 2012

Podiumplaats UCI marathon series Graz


Een 2tal km iets meer dan vals plat, een loodzware asfaltklim van 28%, verder klimmen in een weide en een wortelpassage in het bos....zo start de marathon in Graz.... t zou dus behoorlijk straffe kost worden ;-)

Mn start trok op niks. 20minuten op voorhand in de startbox moeten staan is voor mij blijkbaar redelijk dodelijk :-/ De benen blokkeerden volledig dus er zat niks anders op dan gewoon tempo rijden en hopen dat ik er snel zou doorkomen. Hierdoor zat ik wel redelijk ver naar achter en op de wortelpassage was het al zover.... de dame voor me geraakt er niet over en zet zich dwars...geen doorkomen aan en te voet naar boven...weer tijdverlies dus. Ik begin in mn tempo te komen en ergens tussen de 1ste en 2de bevoorrading krijg ik nog een concurrente in t zicht. Ik ga erop en erover net voor een redelijk technische afdaling. Ik maak een foutje maar kon nog net mn voet zetten maar dan volgt net het steilste stuk met stenen en wortels en ipv dat laatste kleine stukje dan verder te lopen, wil ik er toch verder afrijden.... maar k krijg mn linkervoet niet direct ingeklikt en met al het “gebodder” schiet mn voet van mn pedaal en verlies ik mn evenwicht. Patat met een harde smak de afgrond in. Amai mn rug en mn hoofd.... even wat kermen en bekomen... damn dit doet pijn.... maar ok we gaan verder rijden. Au wat doet mn hand pijn... ik kan in t begin bijna mn stuur niet meer vastnemen. De dame die ik net voorbij gestoken had, is me natuurlijk terug gepasseerd en er komt al een andere bij me. We rijden een tijdje samen, halen de andere dame terug in en voor de rest verloopt alles verder wel vlotjes. En ik amuseer me, vooral ook op de leuke, technische afdalingen. Aan de laatste bevoorrading hoor ik van Pat dat de derde dame nog geen minuut voor me rijdt. Ok nog effe volle gas vooruit en ik krijg ze in mn vizier ;-) Ik kom bij haar en ze probeert terug van me weg te rijden maar ik bijt me vast in haar wiel. Oh nee flitst er door mn hoofd toch geen sprint op het einde van een marathon... het is enkel nog afdalen nu.... maar ik laat niet los. Net voor de laatste steile afdaling neem ik binnenkant bocht en ik ben haar voorbij. Niet nadenken of omkijken, enkel volle bak doorgaan.... en ik haal het.... 3de dame dus!!! Supercontent want er is duidelijk al wat vooruitgang met de wedstrijd van de week ervoor en ik sta op een UCI podium :-)

vrijdag 17 augustus 2012

2de plaats Neustadt a/d Weinstrasse

Juli was een maand om snel te vergeten. Knieproblemen, bloed niet in orde, oververmoeid,...
Veel heb ik die maand dan ook niet getrained, eerder “aangemodderd” zoals ik zelf best omschrijf. Eenmaal alles terug wat op rails met volle moed opnieuw beginnen trainen... en direct merk ik god wat heb ik dit nodig om terug te leven voor mn sport ;-)
12 augustus stond ik dan ook met een hoop vraagtekens maar met veel zin aan de start van de marathon in Neustadt a/d Weinstrasse. Alhoewel...ik zou het gewoon als training opvatten zonder verdere verwachtingen. Pat moest zelfs niet voor mn bevoorradingen zorgen en kon dus zelf ook nog eens meerijden. De dag op voorhand al een stukje verkend en de verwachtingen werden ingelost....dit is zeker geen typisch duitse marathon met enkel brede schotterwegen maar met super leuke, toch wel technische afdalingen, korte bochtjes, wortels, stenen,.... en niet al te veel asfalt.
De koers zelf verliep zoals ik het verwacht had.... er is nog werk aan de winkel ;-) maar al bij al viel het nog mee want ik werd 2de dame na Katrin Schwing en ik heb me geamuseerd! Voor Pat liep de marathon iets minder goed af want hij crashte op een soort stenen trappenafdaling ( waarschijnlijk omdat zn voorvork het begeven had). Hij bezeerde zn knie, voet en rug maar wist toch zn weg nog verder te zetten. Maar dan sloeg het noodlot weer toe en viel hij opnieuw op een stenenafdaling. Hij is dan ook niet meer aan zn 2de ronde begonnen.
Pat zn dikke,blauwe voet....au! 

Nu zitten we in Oostenrijk te genieten van een welverdiende vakantie/trainingsweekje waar ik zondag als afsluiter de marathon in Graz zal rijden. 3 jaar geleden werd ik hier Europees kampioene bij de masters 1 maar dit jaar zal ik hier niet deelnemen aan het EK masters maar starten als dame elite aan de UCI marathon. Hoge verwachtingen heb ik nog niet maar ik ga in elk geval mn uiterste best doen ;-)

zondag 1 juli 2012

EK marathon/ RDHF /Flanders cup Paal

Effe een update van de voorbije wedstrijden:

17 juni stond het EK marathon in Tsjechië op het programma. Aanvankelijk had ik dit niet op mn programma staan maar aangezien teamie Nicolas daar wou gaan rijden, heb ik deze ook maar toegevoegd. Ik voelde me er niet echt klaar voor maar allé ga mn best doen en we zien wel waar we uitkomen. De eerste gedeelte van het parcour was snel en de dames legde er een snoeihard tempo op. Amai bloed in de mond maar maakt niet uit....gas geven. Ik kwam in een groepje terecht met 5 dat uitdunde tot 3. Maar dan begon mn rug weer op te spelen. Iets voor halfweg koers was het zo erg dat ik aan opgeven dacht. Gelukkig deed Pat de bevoorradingen en hij kon me oppeppen om door te rijden. Proberen regelmatig wat recht te staan in de klimmen om mn rug wat te ontlasten. Na het zware stuk in Oybin was ons groepje uit elkaar gevallen en kreeg ik het echt zwaar om het tempo erin te houden met die rugpijn. Toch kreeg ik de Noorse kampioene uit mn groepje terug in t zicht en kon ik me weer wat oppeppen. Op het voorlaatste klimmetje ging ik tot het uiterste en reed terug tot bij haar. Spijtig genoeg zag ze dit onmiddellijk en versnelde. Doeme had ik nu een minuuutje gehad om van die inspanning te bekomen.... helaas... ik moest haar weer laten gaan :-(. Ik eindig op de 13de plaats. Had gehoopt op een 10de plaats maar dat was buiten mn rug gerekend....

En daar stond mn koene ridder voor zn burcht ;-)











24juni: Raid des Hautes Fagnes/ Malmedy

Na het EK een weekje relatieve rust gehad om t rugje laten te bekomen. Insuitingen gehad in mn rug, naar osteopaat en masseur geweest en nog een kinesiotape op mn rug aangebracht. Zaterdag voelde de rug eindelijk beter dus toch maar starten in Malmedy. Dit is dan ook een niet te missen marathon want technische stukken, mooi en lang ;-) Maar zou mn rug het 115km uithouden? Ik was goed weg in de start en kwam in een redelijke grote groep terecht. In tegenstelling tot wat ik gewoon ben, was het hier optrekken na elke bocht en hier en daar een demarage. Amai ni... maar toch maar proberen om te blijven volgen...zou een super training zijn. Na wat zwaardere en technische stukken viel de groep wat uit elkaar. De rug hield het goed uit en voelde me goed. En dan begon het te regenen... en te gieten. En dan krijg ik weer te kampen met mn lenzenprobleem. Bril dampt aan maar afzetten wil zeggen dat er regen en modder in mn ogen komt en met lenzen is dat echt niet leuk. Moest dan ook supervoorzichtig zijn in de afdalingen en dan is de fun er een beetje af. Gelukkig wist ik van Pat dat ik een ruime voorsprong had op de 2de dame en dus bleef ik kalm. Ik eindigde na 6H20 dan ook als 1ste dame! Missie geslaagd ;-)

1juli: Flanders cup Paal
En nu andere koek...een cross country wedstrijd vlak bij de deur in Paal. Ik vind het echt verschrikkelijk om een xc te rijden omdat ik daar veel te veel stress door heb. Waarom??? .... Ik had besloten om de laatste moment pas met de fiest naar Paal af te zakken ( minder tijd om te stressen ;-) )zodat ik juist genoeg tijd heb om me in te schrijven en nog eens te verkennen. 9 dames aan de start... meer dan ik verwacht had dus. We starten 30sec na de juniors en masters 2. Maar ik ben een beetje te braaf in de startkilometers waardoor ik vast zit achter iemand die ik niet direct voorbij kan op de smalle paadjes. Githa is al vliegen en ik kom terug bij Petra. Blijf wat in haar buurt rijden. Ik merk dat ik bergop beter ben. Maar op het einde van de 2de ronde heb ik last van buikkrampen ( doeme moeder natuur! ;-( ) en moet ik noodgedwongen wat gas terugnemen . Patrick stelt me gerust dat ik al redelijk wat voorsprong heb op de 4de dame. De buikkrampen verdwijnen stilletjesaan en ik kan terug wat harder doorrijden en krijg Petra weer in t vizier. Ik rij weer tot bij haar en dan gaat ze aan de kant staan? Euh ik zie niet wat er scheelt maar ga toch niet wachten hoor ;-) Blijkbaar zou haar band van de velg gegaan zijn. Zonder verdere problemen rij ik mn koers uit en eindig als 2de dame. Veel beter dan ik verwacht had dus wreed content :-)
Volgende wedstrijd is volgend weekend de UCI marathon Dolimiti superbike in Italië

3daagse BeMC

Het weekend van 26/27/28 mei reden we met het hele team ( behalve Alicia die een XC in Malmedy reed) de BEMC, een 3daagse mtb wedstrijd in de streek van La Roche-en-Ardenne, gereden.
De 1ste rit was wat mij betreft de zwaarste, met steile beklimmingen en hier en daar echte blubberstukken ( al waren deze in de minderheid maar naar mijn gevoel echt wel zwaar). Ik had niet echt supergevoel maar reed een mooi tempo en kon gestaag mn voorsprong uitbreiden, zodat ik 12 minuten voor de 2de dame, Inne Gantois , finishte. Ik was content toen ik achteraf hoorde dat iedereen deze rit lastig vond, dus misschien was ik dan toch nog niet zo slecht ;-). Aan de hand van 1 beklimming tijdens elke rit werd er ook een apart puntenklassement opgemaakt. In deze rit was dit al de beginklim. Achteraf gezien een beetje dom van me maar ik nam me voor om me niet al vanaf de 1ste beklimming in een 3daagse perte-total te rijden, en dus reed ik niet volle bak naar boven. Ik werd dus 2de in dit klassement. Kris beloofde me een straftraining als ik morgen niet mee zou doen om te winnen.... dus ja misschien toch maar even mn best doen dan :-/
Na een iets langere nachtrust dan de dag ervoor stonden we om 10u al weer paraat aan de start van de 2de rit. Ik was goed mee weg en voelde veel beter dan gisteren. Het was een snellere rit maar wel een mooie rit. En ik deed dan toch maar wat moeite op de puntenklim wat me hier de dagzege en voorlopige 1ste plaats in het klassement opleverde. Wat een beetje dreiging met een straftraining toch kan doen he ;-). Tijdens de rest van de rit hield ik een goed tempo aan maar met toch iets af wat reserve met het oog op nog een marathonrit. 19min was dit maal mn voorsprong op de 2de en 3de dame, die samen over de meet reden.
Dag 3: nog moe als ik opstond en het ontbijt verliep ook al iets moeizamer. Aiaiaia. Gelukkig heb ik al een mooie voorsprong uitgebouwd en dat gaf toch een beetje gemoedsrust. Als pech zou uitblijven kon dit niet echt fout meer lopen. Maar na een aantal kilometer voelde ik dat mn rugje niet echt wou meewerken vandaag. Toch weer een vleugje stress... Ik kwam niet echt op dreef en reed niet echt ver weg van de concurrentie. Na een tijdje toch een knopje opgedraaid en wat meer gas beginnen geven. Mn rug bleef me parten spelen maar volgens Pat had ik aan de 1ste bevoorrading al verschillende minuten voorsprong gesprokkeld. Aan de 2de bervoorrading was dit maar 3 minuten meer maar ik was dan ook een stuk verkeerd gereden. En laat dat dan ook net nog op de puntenklim zijn....grrr ... weg goede tijd en klassement ( allé uiteindelijk werd ik hier nog 3de). De laaste 2 zware hellingen waren echt een hel....dus telkens met stukken stappen erbij ....dodelijk. Ik dacht dat er elk moment een andere dame in t zicht zou komen maar ik kan dat blijkbaar moeilijk inschatten want ik won ook deze rit met een mooie voorsprong.
3 op 3 en bijgevolg ook eindwinnares + 3de in het puntenklassement ...moe maar voldaan dus :-)

woensdag 2 mei 2012

4de plaats intl marathon Riva del Garda


Na Laissac 3 weken geleden, stond er vorig weekend de internationale bikemarathon in Riva Del Garda (Italië) op het programma. Ik ging natuurlijk voor de “”extreme distance” zijnde 105km en 3500hm. Gelukkig was het de dag van de marathon iets minder warm dan de dag ervoor want bij 30° koersen zou het wel erg lastig maken. Bij het afhalen van mn nummer nog even gechecked dat ik wel vooraan mocht starten. Geen probleem ik zou in de eerste box staan. Ik blijf dus tot het laatste moment opwarmen maar bij het binnengaan in de startbox word ik tegengehouden. Ik mag niet in deze box maar moet naar de volgende. Euh....maar ik mocht in de 1ste starten!?.....er staan al zeker 15 dames in die box....ik wil iemand van de organisatie spreken maar die vent weigert en zet mn fiets gewoon buiten de box....de italiaan kan harder roepen en tieren en dan geef ik het maar op. Probleem was natuurlijk dat de volgende box al helemaal vol stond...leuk begin...maar ik zal ze wel eens laten zien dat ik het verdien om bij de eersten de starten!!!! Een dikke minuut na het startschot kan ik vertrekken. Eerst door de smallere straatjes daarna wat bredere baan waar ik mn inhaalrace kan beginnen. Zo ver ik kan zien zie ik bikers voor me uit rijden maar ik moet echt proberen zo ver mogelijk naar voor te kruipen want eenmaal de klim begint wordt het heel smal en steil. Maar wat ik vreesde gebeurde toch. Bij het opdraaien naar links voor de eerste klim, stond ik al stil. Ik probeer rustig te blijven en waar ik een gaatje zie duik ik in. Op een steil stuk valt er iemand voor me en moet ik een stukje te voet :-/ Wanneer ik Pat aan de bevoorrading zie, zegt hij dat ik goed aan het opschuiven ben dus dat geeft me weer wat vertrouwen. Op een bepaald moment rij ik een Duits meisje voorbij en ze pikt aan. Na de eerste technische stenenafdaling ben ik haar echter kwijtgespeeld maar dan komt er een relatief vlakker stuk met wind tegen en ze komt terug met een groepje.We blijven nog een hele tijd samen rijden maar op een bepaald moment probeert ze me eraf te krijgen door bergop te versnellen maar ik ga mee. Maar zo kon ze wel voor me aan een volgende technische afdaling beginnen. Ze gaat niet snel genoeg voor me maar het is zo smal dat er er niet voorbij geraak. Van zodra het even wat breder wordt passer ik haar en volgt er een mooie offroad klim met stenen en wat wortels. Hier neem ik nog wat meer afstand van haar en haal nog 2 andere dames in. Het probleem bij deze marathon is wel dat je niet weet welke afstand de andere deelnemers doen want je kan tijdens de koers nog beslissen om op een andere afstand af te draaien. Het is dus wachten tot na de laatste splitsing van de extreme afstand om te weten in welke positie ik rijd. En daar roept Pat naar me dat ik 4de hang. Ow super maar nu komt er nog een extra klim van 15km. Deze neem ik aan een iets trager tempo want ik heb een beetje schrik dat ik misschien nog de man met de hamer ga tegenkomen. Het is immers mn 1ste lange, zware marathon van het jaar en ik onderschat me blijkbaar dus weer wat want ik finish zonder noemenswaardige problemen. Ik ben best wel tevreden met mn 4de plaats en voel dat ik terug op de goede weg ben

dinsdag 17 april 2012

Chrono Tangissart

Bijna alle teamies zaten in Houffalize vorig weekend maar biebie moest het volledige weekend werken dus geen Houffalize voor mij. Dan maar tussen de soep en de patatten door zondag een chrono in Tangissart gereden. Nog nooit van gehoord maar ligt ergens in Waals-Brabant. Maar absoluut geen spijt dat ik naar daar gegaan ben. Echt wel een tof parcour met veel singletracks, klimmetjes en een paar leuke afdalingen (77km en 1390HM) De avond ervoor moest ik dus nog werken en bijgevolg stond ik om 8u s morgens zonder opwarming aan de start....als dat maar goed komt. Eerste klimmetje ging dus van geen kanten...hartslag ging niet omhoog, benen liepen vol maar ja was nog maar aan het opwarmen he ;-) Had weer een duidelijke trainingsopdracht en was me daar redelijk goed aan aan het houden tot..... ik met een hele groep verkeerd reed. Een extra klimmetje erbij dus maar nu had ik geen idee meer of ik nog steeds 1ste dame was. Tja niks aan te doen....blijven op die hartslag letten en hier en daar een babbeltje doen :-). Na een tijdje roept er iemand aan de kant me toe dat er een dame een minuutje voor me rijdt. Bwa t is nog ver dus dat komt nog wel goed.... verder op de hartslag letten.... doeme nee dat gaat dus niet ik moet naar die dame toe.... sorry trainer geen polar meer op dit moment ;-). Op 45km kom ik dan bij Ann de Tré en Sabine Bombaert. Effe een beetje zeveren ( t zijn toffe madammen dus ja :-) ). Ann moet lossen maar Sabine blijft in mn wiel zitten. Er is enorm veel wind dus probeer wat met mn verstand te rijden en dus niet volle bak te rijden met iemand in mn wiel. Terug naar de hartslagen dus. Op een 6tal km van de meet probeer ik toch eens een bergje wat harder op te rijden en het lukt. Sabine moet lossen en ik kom toch nog al 1ste dame toe. Douchen, eten, podium ...en werken... het leven van een werkende bikester ;-)

Update met WK ticketje ;-)

Zoals eerder al gezegd ben ik een beetje op de sukkel geweest in de winter...rugproblemen, gekneusde ribben,... En bijgevolg heb ik dus wat trainingsachterstand opgelopen. De voorbije weken reed ik al wat chrono's maar steeds met een duidelijke trainingsopdracht. Toch leverde me dit de beste tijd bij de dames op in Spa, Andenne en Olne.
In tegenstelling tot de teamies die de HOT aan het rijden zijn, stond ik vandaag aan de start van de Roc Laissagais. in Frankrijk. De meer dan deftige conditie die ik gehoopt had hier al te hebben, is er dus nog niet. Ik ging dus naar Laissac met weinig ambitie behalve te genieten en me te amuseren. Deze wedstrijd in Laissac hoort bij die nieuwe UCI marathon series. Aan de start stonden dan ook heel wat verschillende nationaliteiten. Vrijdag al een eerste keer een stukje verkend. En het parcour zag er echt wel goed uit. Droog, wel wat stenen, lastige klimmen en leuke singletracks en afdalingen. Zaterdag regende het echter de hele dag en sommige stukken van het parcour lagen er ineens veel lastiger bij. 1 klim was totaal ondoenbaar door de ondergrond en zelfs al stappend naar boven waren je banden dubbel zo dik door de modder ( allé eerder een soort klei). Tijdens de koers zelf bleek het eigenlijk toch nog vrij goed te gaan. Enkel een losgekomen drinkbushouder dreigde nog even roet in t eten te gooien. Ik had nog zicht op een 4de plaats maar toen ze me zag komen kon ze toch nog versnellen en dat ging nu net niet meer bij mij. Dus een 5de plaats maar dat was al veel meer dan ik op voorhand verwacht had. Thks Patrick voor oa de pefecte bevoorradingen